نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، از سال 1991 به بعد، تعداد 18 فروند میگ MIG-29A و 7 فروند گونه دوسرنشینه میگ MIG-29UB را تحویل گرفته است. این هواپیماها پس از قراردادی که در ژوئن 1990 بین دولت ایران و روسیه به امضا رسید، تحویل نیروی هوایی ایران داده شد. میگ MIG-29 نخستین و تنها جنگنده رهگیری است که پس از جنگ ایران و عراق خریداری شد و براساس برنامه قرار بود که بهعنوان جایگزین برای F-14 تامکتهای از دست رفته درطی جنگ و زمینگیر شده بهعلت در دسترس نبودن قطعات یدکی، وارد خدمت شوند. این قرارداد بهعنوان بخشی از برنامه بزرگ نیروی هوایی برای بازسازی قدرت جنگندههای نیرو، پس از جنگ، در زمان فرماندهی سرتیپ «منصور ستاری» بر نیروی هوایی بسته شد و اجرایی گردید. دراصل و براساس همان برنامه بزرگ، قرار بود 48 فروند فالکروم برای ایجاد پوشش دفاع هوایی شهرهای بزرگ «تهران»، «شیراز» و «تبریز» وارد کشور شوند اما این روند بهعلت کمبود بودجه ایران، با تحویل همان ارقامی که در ابتدا ذکر شد به پایان رسید. همچنين در جنگ اوّل خليج فارس 4 فروند فالكروم به همراه هواپيماهاي ديگر از عراق به ايران گريختند كه 3 فروند آن ،
MIG-29B بودند كه از نمونه هاي تحويلي به ايران ضعيف تر بودند و براي استفاده از قطعات اوراق شدند ولي يك فروند ديگر كه MIG-29UB بود به خدمت نهاجا درامد.
میگ MIG-29 پس از ورود به ایران، لباس دو گردان شکاری تاکتیکی و گردان 11 شکاری تاکتیکی در پایگاه یکم شکاری تهران و گردان 23 شکاری تاکتیکی در پایگاه دوم شکاری تبریز وارد خدمت شدند. براساس مفاد قرارداد، تعداد 400 نفر از مستشاران، متخصصان فنی و معلم روس وارد ایران شدند تا عملیات جنگندههای میگ MIG-29 را درطی 7 سال پشتیبانی کنند. برهمین اساس، روسها متعهد گردیدند که نیروی هوایی ایران را برای کاربری فالکروم درطی 25 سال یا 25 هزار ساعت پرواز، از لحاظ قطعات یدکی و کمکهای فنی، پشتیبانی کنند.
هواپیماهای میگ MIG-29 تحویل داده شده به ایران درواقع هواپیماهای کارکرده نیروی هوایی روسیه بودند که تقریبا نیمی از آنها به آخرین ساعات پروازی تعیین شده توسط شرکت سازنده رسیده بودند. با اتمام این ساعت پرواز، براساس تخمین منابع نظامی، حداقل 2 فروند میگ MIG-29A و
4 فروند میگ MIG-29UB بهعلت به پایان رسیدن زندگی عملیاتیشان، زمینگیر شده و وارد انبارها گردیدند. در ادامه، شرکت سازنده روس موفق نشد که دستورالعملهای فنی را برای افزایش ساعت و سیکل پروازی میگ MIG-29 به ایران و نیروی هوایی ارتش تحویل دهد. درنتیجه نبود این دستورالعملها، متخصصان فنی نیروی هوایی نتوانستند در زمان استاندارد و با طی ساعت کار فنی تعیین شده، کار تعمیرات اساسی و بهسازی فالکرومهای مزبور را به پایان برسانند و درنتیجه، این فرایند مقداری به درازا کشید.
در پست بعدي به روند بهينه سازي فالكروم در ايران خواهيم پرداخت.
نظرات شما عزیزان: